Ένα εξαιρετικό μουσείο που δημιουργήθηκε με στόχο να αναβιώσουν οι παλαιότερες πρακτικές χάρη στις οποίες η δύναμη του νερού μετατρεπόταν σε ενέργεια για την παραγωγή προϊόντων. Μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο κοντά στον ποταμό Λούσιο θα θαυμάσετε τις παραδοσιακές εγκαταστάσεις -ανάμεσα στις οποίες είναι ο περίφημος μπαρουτόμυλος της Δημητσάνας.
Το εξαιρετικό αυτό θεματικό μουσείο του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς δημιουργήθηκε το 1997 στο Κεφαλάρι του Αϊ-Γιάννη, στη Δημητσάνα. Στόχος ήταν να αναβιώσουν οι παλαιότερες πρακτικές χάρη στις οποίες η δύναμη του νερού μετατρεπόταν σε ενέργεια για την παραγωγή διαφόρων προϊόντων. Επίσης, να προβληθεί η σημασία του υγρού στοιχείου σε διάφορες παραγωγικές δραστηριότητες της προβιομηχανικής περιόδου.
Οι παραδοσιακές εγκαταστάσεις που θα δείτε λειτουργούσαν διαρκώς επί πέντε αιώνες (16ος – 20ος), εξυπηρετώντας τις ανάγκες της ευρύτερης περιοχής και χρησιμοποιώντας αποκλειστικά τη δύναμη του νερού.
Για να δημιουργηθεί το μουσείο αναστηλώθηκαν τα κτίρια και συντηρήθηκαν οι μηχανισμοί. Το περιβάλλει ένα υπέροχο κατάφυτο τοπίο.
Ξεκινήστε από τον αλευρόμυλο και τη νεροτριβή. Στον αλευρόμυλο θα μάθετε πώς αλέθεται ο καρπός από τις μυλόπετρες πριν πέσει στην αλευροδοχή. Στο ίδιο κτίριο βρίσκεται η κατοικία του μυλωνά και της οικογένειάς του.
Ως τα μέσα του περασμένου αιώνα οι νεροτριβές στη Δημητσάνα ήταν πολλές, εξ ου και αναπτύχθηκε η τέχνη του νεροτριβιάρη, ή ντριστελιάρη (οι νεροτριβές λέγονταν και ντριστέλες). Εδώ καθαρίζονταν τα υφαντά και η σωστή πλύση απαιτούσε εξειδικευμένες γνώσεις.
Έξω από τον μύλο υπάρχει ένα ρακοκάζανο, όπου μετά τον τρύγο χρησιμοποιούσαν τα στέμφυλα για να φτιάξουν τσίπουρο. Λίγο πιο κάτω βρίσκεται το βυρσοδεψείο, το οποίο είναι χωρισμένο σε ζώνες ανάλογα με το είδος των εργασιών.
Στο χαμηλότερο πλάτωμα του Μουσείου Υδροκίνησης υπάρχει ο περίφημος μπαρουτόμυλος της Δημητσάνας. Χάρη σ’ αυτόν το ιστορικό χωριό συνέβαλλε πολύ σημαντικά στην Επανάσταση του 1821, καθώς προμήθευε με μπαρούτι όλη την Ελλάδα. Μάλιστα, όπως έγραψε ο Θόδωρος Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματά του: «Μπαρούτι είχαμε, έκαμνε η Δημιτζάνα». Ο κινούμενος με κοπάνια μηχανισμός του μπαρουτόμυλου είχε εξαφανιστεί από την Ευρώπη ήδη τον 18ο αιώνα, ενώ στη Δημητσάνα μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα.
Οι οπτικοακουστικές παραγωγές που έχουν δημιουργηθεί ενημερώνουν τους επισκέπτες για το πώς λειτουργούσαν εκατοντάδες εργαστήρια στην κοιλάδα του Λούσιου χάρη στη δύναμη του νερού και μόνο.
Ήξερες ότι
Το μουσείο βρίσκεται μέσα σε μία κατάφυτη έκταση περίπου ενός στρέμματος.